روزهارابایادت شب می کنم وهرشب منتظرت هستم درتاریکی شب های ظلمانی.منتظرشنیدن صدای گام هایت درپس کوچه های انتظار.
آری من منتظراوهستم که خودنیزمنتظراست.شیعیان ،این مظلومان همیشه تاریخ، انتظار آمدن لحظه هایی را می کشند،انتظار آن لحظه که عطروبوی خوش محمدی(ص)سراسر جهان را یک یک باردیگر معطر کند
،انتظار آن لحظه ای که خاطره ی مظلومیت زهرا(س)وعلی(ع)وفرزندانشان رادر خود نهفته دارد.انتظار لحظه ای که در آن طنین
*این طالب بدم المقتول بکربلا*زمین وآسمان رافرا گیرد
در آن لحظه گل نرگس وامیدشیعیان از راه می آید.از سفری دور،به دوری قرن های طولانی،کوله بارسفر انتظار را زمین نهاده واز درون آم سبزی وطراوت وعدل
وعدالت راکه ارمغان سفربرای منتظران چشم به راه بیرون می آورد.می دانم خود او نیز منتظر آن لحظه است.
ای مولا!سر انگشتان شفا بخش تو،سبزینه سراسردنیاست.هرگاه نیم نگاهی به سوی ماروا کنی،روان مادر گلزارطلوع وتجلی،ازهمه پژمردگی هارها میابد
همه شب منتظرت هستم،تااگرشبی گذرت به کوچه دلمان افتادواز روی کرم گوشه چشمی به کوچه دل ما کردی وآن را از نور خود منور ساختی در خواب غفلت فرو نرفته باشد.
من تنها به جمعه می اندیشم ای کاش هرروز جمعه بود وجمعه ای معطر نزدیک جمعه موعود،جمعه ای به عطر خوش محمدی(ص)جمعه ای سرخ وحسینی
(ع)جمعه ای سفید به پاکی دل منتظران عاشق وجمعه ای سبز به سبزی جمعه ظهور
اللهم عجل لولیک الفرج
متفاوت بنگر
